Daphne's laatste dagen met Willy en Cindy

Dinsdagochtend moesten Mama, Cindy en ik even wachten tot we naar het veld konden gaan. Toen het toch zo ver was betekende het ook dat we afscheid van Iris moesten nemen. Ik vond het zo raar om te beseffen dat deze geweldige tijd met Iris in Kenia is afgelopen! Na een dikke knuffel vertrokken Cindy, mama en ik naar Nyarini, een dorp waar Musa de social worker is. We stapte op de motor en het begon een beetje te regenen. Daarom moesten we een lange omweg nemen omdat de wegen daar beter waren. Het was een hele lange rit en het was heel glibberig op de weg dus we moesten ons goed vasthouden. Bij het eerste huis zag het er (voor Keniaanse begrippen) best goed uit en dat zei ik ook. Mama en Cindy stonden ervan te kijken dat dit een vrij goed huishouden was en dat ze misschien bijna uit het programma moeten. Hierdoor merk je weer dat ook de iets minder arme gezinnen heel arm zijn. Het grootste verschil is dat zij al stappen hebben ondernomen om het iets beter te krijgen voor de kinderen. Het was leuk om de kleding uit te delen die vanuit Nederland mee waren gekomen. Het was soms even zoeken naar de juiste maat omdat we alles in een grote zak hadden meegenomen. De kinderen en ouders waren er heel blij mee! Ook hadden we voor alle kinderen een lolly, die dankbaar in ontvangst werd genomen. Het was fijn om Mama en Cindy alles te laten zien, zodat ze wat beter begrijpen wat ik gedaan heb ik Kenia. Voor mij was het een van de langste, regenachtigste dagen dus Mama en Cindy kunnen echt zeggen dat ze naar het veld zijn geweest en dat ze weten wat de uitdagingen zijn!

Woensdag had ik met de nurse uit Majoreni afgesproken om langs te komen. We waren meer dan welkom met z’n drieën. Hij had eerst nog een meeting onder de boom achter de dispensary en nadat we even gewacht hadden ging Cindy de apotheker helpen met medicijnen en malariatesten. Mama en ik bleven bij de nurse in de spreekkamer. Rond 1 uur hadden we even gegeten en toen ging ik de apotheker helpen en Cindy en mama bleven bij de nurse. Het was niet heel druk dus de nurse uit Majoreni kon de tijd nemen om dingen uit te leggen. Hij is heel aardig en goed in z’n werk, daarom was het heel leerzaam voor Cindy en mij, ook mama vond het interessant om te zien hoe de gezondheidszorg hier werkt. 2 uur waren Abdallah, Musa en Emanuel er om ons op te halen en gingen we weer terug naar Kidscare. Hier hebben we eerst even lekker niks gedaan. Om 5 uur heb ik afscheid genomen van de werknemers van Kidscare, echt zo raar! Ze waren allemaal heel lief en ik heb beloofd dat ik ooit terug kom als dat kan. Na een laatste foto gingen we met Fridah chapati bakken zodat Mama en Cindy het ook konden leren.

Donderdagochtend gingen we vroeg op omdat Alunda er om 6 uur zou zijn. Hij was er om half 6 al dus we konden gelijk weg toen we klaar waren. Voordat we gingen heb ik afscheid genomen van Fridah, dit was wel moeilijk, ze heeft zo goed voor ons gezorgd en het voelt echt als een Keniaanse mama, ik ga d’r missen. We vertrokken richting Taitha Hills, de eerste safariplek. Dit was een hele lange, hobbelige rit. Om 1 uur kwamen we eindelijk aan na 7 uur rijden. Hier hebben we eerst geluncht en dat was heel lekker en luxe, echt genieten. Toen reden we naar onze lodge en daar werden we heel blij van, de huisjes op palen zagen er zo leuk uit, echt een safari gevoel. We hebben rustig onze spullen op de kamer gebracht en om 4 uur vertrokken we voor onze eerste game drive. Het gebied hier was heel mooi tussen de bergen met heel groen gras. We hebben al heel wat dieren kunnen spotten en er waren heel veel verschillende mooie vogels. Terug bij de lodge gingen we avondeten en dit was supergoed.

We bleven in ons ritme gebleven van vroeg in bed vroeg uit bed. We gingen de volgende ochtend namelijk half 7 voor de eerste game drive. De dag ervoor hadden we al een dode impala gezien en vandaag was er alleen nog een karkas. Dat betekende dat er een roofdier in de buurt moest zijn en we hadden inderdaad leeuwen gespot, dat was heel gaaf. We gingen rond half 9 terug voor ons ontbijt en om onze spullen te pakken. Rond 11 uur hebben we een laatste game drive in Taitha Hills gedaan richting de uitgang. Na ongeveer 2 uur rijden kwamen we bij het volgende safarigebied: Tsavo oost. Voordat we naar onze kamer gingen hebben we eerst een gamedrive gedaan. Hier hadden we al heel veel dieren gespot, Tsavo oost is ook heel mooi, een beetje het beeld wat je hebt bij Afrika, grote vlaktes met af en toe van die typische Afrika-safari-bomen. Het is ook in de safarigebieden groener dan ik eerst dacht. Na de lunch gingen we even lekker zwemmen in het zwembad van de lodge. Het was heel warm dus dit was fijn. Om 4 uur hadden we afgesproken met Alunda om nog een keer het park in te gaan. Toen we net onderweg waren stond er een olifant op de weg. Toen Alunda dichterbij kwam ging die eerst aan de kant maar even later begon die te toeteren en kwam richting de auto. Alunda gaf toen snel gas omdat hij bang was dat die de auto ging aanvallen. Dit doen ze als er een jonkie bij is vertelde hij en dat was inderdaad het geval. Het was wel even spannend maar achteraf heel cool om olifanten van zo dichtbij te zien.

Ook in deze lodge was het avondeten goed en gingen we weer op tijd naar bed. Toen we wakker werden zagen we iets bij de waterpoel, toen we naar het restaurant liepen konden we heel dichtbij komen en zagen we dat het buffels waren, Mama en Cindy hadden deze nog niet gezien dus daar hadden we geluk mee. We gingen voor onze laatste lange game drive en ook deze was weer echt genieten. Het was heel fijn om samen met Mama en Cindy te zijn op zulke mooie plekken. Nadat we onze spullen weer hadden ingeladen zijn we begonnen aan de lange terugreis. Onderweg zijn we bij een typisch Keniaans restaurantje gestopt om te lunchen. We kozen voor chapati met groente en vlees en kregen twee chapati per persoon. Ook en drankje erbij en dit voor minder dan 8 euro met z’n vieren! Super lekker gegeten, het was leuk om dit zo op z’n Keniaans te doen.

Rond 5 uur werden we vriendelijk ontvangen bij Mbuyu. We mochten in een bungalow en een huisje ernaast maar hebben er uiteindelijk voor gekozen om met z’n drieën in de bungalow te gaan. Na het avondeten bij Mbuyu zijn we al snel gaan slapen. De laatste vier dagen waren vooral zonnen, zwemmen en lezen, echt genieten!

Zondag zijn we naar het marktje gegaan en op de terugweg gingen we langs de social worker Abdallah. Dit hadden we al afgesproken, hij heeft een baby en een zoontje en het was leuk om hem te zien met z’n gezinnetje.

Maandag zijn Cindy en ik wezen vissen met twee lokale vissers. Het was heel mooi met de zonsopgang! We hadden bijna een hele grote vis gevangen maar toen de visser hem binnen wilde halen ontsnapte die helaas. Dat betekende dat we terug gingen met lege handen. Op gegeven moment werden Cindy en ik wel een beetje zeeziek want het was een heel klein bootje op de grote golven.

Dinsdag kregen we nog een lekkere massage wat echt weer genieten was. Het waren echt super dagen bij Mbuyu. We hadden het ook getroffen met het weer, het heeft geen een keer geregend.  Het is daar echt een klein paradijsje en we hebben ervan genoten.

Toen was het woensdag half 2 en Alunda was er om ons naar het vliegveld te rijden. Dit was ruim genoeg tijd hadden Alunda en ik bedacht want als alles mee zit ben je binnen de 2 uur op het vliegveld. Maar alles zat tegen… Toen we bij de ferry kwamen stond er een enorme rij. BALEN. We hebben heel lang gewacht maar na 3 uur werden we wel een beetje zenuwachtig, het was kwart over 5 en 7 uur ging het vliegtuig. Op gegeven moment liepen Cindy en ik naar voren en vroegen of we alsjeblieft langs de rij langs mochten (achteraf hadden we dat veel eerder moeten doen). Dit was goed en dus waren we 6 uur aan de overkant. Helaas was dit te laat want het was echt enorm druk in Mombasa. Overal stond het verkeer vast. We hadden echt hele erge stress in de auto maar we konden niks doen. Alunda probeerde langs de files te gaan door de brede bermen en dit ging best goed! Tot we bij een enorme plas kwamen en vast kwamen te staan. Op dat moment wisten we heel zeker: We gaan het vliegtuig missen! STRESS! Er ging van alles door ons hoofd, wat nou als er geen vlucht gaat binnen de drie uur die we hebben om over te stappen in Nairobi, wat nou als het vliegtuig vol zit, gaan we wel op tijd thuis zijn met kerst? Zo veel stress en bozigheid en spanning maar we bleven nog wel rustig. Na heel vaak heen en weer en heen en weer dachten we echt dat Alunda ons steeds verder en verder aan het ingraven was. Tot het plotseling lukte om de auto uit de plas te krijgen, enorme opluchting dat we niet hoefde te duwen in de baggerzooi maar nogsteeds heel veel stress. Toen we eindelijk bij het vliegveld waren om half 8 zag ik dat het vliegtuig een half uur vertraging had! Ik rende naar de incheckbalie maar daar vertelde ze dat het vliegtuig net was vertrokken… We konden alles gaan regelen bij een kantoortje van Kenyan Airways (onze luchtvaartmaatschappij). Ik had aan de medewerker uitgelegd wat er aan de hand was en gevraagd, wanneer er een vlucht ging naar Nairobi en of daar nog plaatsen waren. De medewerker van Kenyan Airways zat naar z’n computer te kijken en van alles in te tikken, het leek wel een eeuwigheid (ik denk dat het 3 minuten was ofzo). Toen die klaar was zei die alleen: “sawa.” Oke betekend dat. Dus ik vroeg, wat er oke was, is er een vlucht?, hoe laat dan?, zijn er plekken? Toen begon die te praten, half 9 ging de eerst volgende vlucht en daar had die drie plekken voor ons geboekt. De opluchting was zo groot en heerlijk. Cindy, mama en ik konden hem wel zoenen. Dus ik vroeg: “Oke hoeveel kost het?” en weer zijn hij “sawa.” Dus ik keek een beetje onbegrijpelijk maar het was dus gratis! Helemaal top! We hadden er echt een fortuin voor over gehad om terug te kunnen maar dit was nog 10x beter natuurlijk. We waren heel erg opgelucht toen we in het vliegtuig zaten, dat was een heel fijn gevoel. We hadden nog 2 uur de tijd om over te stappen op Nairobi. We gingen in de rij staan om in te checken. Dit duurde heel lang omdat het systeem eruit lag en dus alles handmatig moest. Hierdoor was er een beetje vertraging. Dit was voor ons geen probleem omdat we meer dan 3 uur de tijd hadden om over te stappen op Dubai. Toen iedereen in het vliegtuig zat begon de piloot het een en ander om te roepen. Hij zou ons op de hoogte houden. Op gegeven moment kwam hij met slecht nieuws, er was een opstijgbaan gesloten en die ging pas na 5/6 uur weer open, wat betekende dat we pas over 5/6 uur konden opstijgen… Boos, teleur gesteld, wanhopig, afwachtend, verdrietig en machteloos voelde ik me allemaal tegelijk. Zo veel pech! Eerst met die ferry en nu dit! We gingen onze volgende vlucht natuurlijk niet halen. Voor mezelf had ik de conclusie al getrokken, we zijn niet thuis met kerst en dat is echt ***.  Iedereen moest terug naar de gate en daar hebben we 6 uur gelegen op de grond. Het was echt heel koud, daardoor konden we slecht slapen en hadden we stijve spieren. Gelukkig lukte het ons om nog een beetje rustig te blijven, we konden toch niks doen. Op gegeven moment ging in naar een medewerker van Emirates. Hij legde me uit dat ze in Dubai op de hoogte waren gebracht van deze vertraging. Ze gingen proberen om voor iedereen die moest overstappen naar een andere luchthaven de eerst volgende vlucht te regelen. Cindy en Astrid (m’n tante die we inmiddels aan het appen waren) hadden gezien dat de volgende vlucht kwart over 3 vertrok vanaf Dubai. Die zouden we kunnen redden maar dan moest er wel plek zijn. Daar hoopte we toen heel erg op, meer konden we niet doen. Toen we eindelijk aankwamen op Dubai liepen we naar een vrouw die alles regelde voor Amsterdam, Cindy, Mama en ik hadden alle drie een ticket voor de vlucht om kwart over 3, echt zo blij waren we! Weer een enorme opluchting, we zijn thuis voor kerst! En inderdaad 24 december half 8 landde we op Schiphol en om 8 uur zag ik m’n lieve vrienden en familie weer. Deze reis was echt verschrikkelijk maar het knuffelen met iedereen maakte het weer goed!

Inmiddels ben ik al ruim een week terug in Polsbroek. Het was heel fijn om kerst te vieren met m’n familie en om bij te praten met iedereen. Ook is het heerlijk om weer lekker met Sjoerd (m’n vriend) te zijn, na 4 maanden zonder hem. In Kenia heb ik heel veel geleerd en het is echt een ervaring die ik nooit ga vergeten. Ik heb geen seconde spijt gehad dat ik dit gedaan heb! Ik ben heel dankbaar dat ik deze kans heb gekregen en dat iedereen me zo heeft gesteund om dit te doen.

KENIA WAS TOP!